Çok Fiberli Düzenleme Nedir?

Çok lifli düzenleme (MFA), Avrupa Birliği (AB) ve Amerika Birleşik Devletleri (ABD) arasında gelişmekte olan ülkelerden gelen elyaf malları ihracatını kısıtlayan bir anlaşma oldu. Bu böyleyken, bu ülkeler AB ve ABD'de yerel endüstrileri aşmayacaktı. Anlaşma, işkur doğum parası

AB ve ABD'de sanayiyi korumak için kısa vadeli bir taktik olarak tasarlandı. Çok lifli anlaşma olarak da bilinir.

Tekstil endüstrisi ürünleri çok lifli düzenlemeyle kaplandı. Özel ürünler arasında iplik, kumaş ve giysi bulunur. Bu özel sektörler, emek yoğun olduğu için hedef alındı. Gelişmekte olan ülkelerin genellikle yüksek nüfusları ve düşük işçi maaşları nedeniyle bu sektörlerde bir avantajı vardır.

Çok lifli düzenlemede, gelişmekte olan ülkelerden yapılan ihracat kotalara tabi tutuldu. Her bir ülke için her bir ülkeye belirli bir izin verilebilir ihracat sayısı tahsis edilmiştir. Her gelişmiş ulusa yılda sadece belirli bir yüzdede izin verildi. Bu kotaya ulaşıldığında, ülke bir sonraki takvim yılına kadar ek mal ihraç edemedi.

Çok lifli düzenlemede bazı istisnalar vardı. Bangladeş gibi çok fakir ülkeler kota tabi olarak kısıtlamalara tabi tutulmamış, milletin refahını ciddi olarak etkileyecektir. Bu avantajı olan ülkeler, sanayilerini, MFA'nın sona ermesinden kaynaklanan yeni rekabetin, daha ucuz bir emeğe sahip olmaya devam ettikçe, onlara zarar vermediği bir düzeye kadar genişletebildi.

Çok lifli düzenleme 1974 ve 2004 yılları arasında aktif oldu. O zaman Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) düzenlemelerine aykırı sayıldı. Bu nedenle MFA, 1 Ocak 2005 itibariyle iptal edildi. O zamandan beri, gelişmiş ülkeler çok lifli düzenlemenin etkisini çoğaltmak veya en azından yaklaşık olarak tahmin etmek için başka yollar bulmaya çalıştılar.

Çok lifli anlaşma sona erdiğinde, Çin ihracatta keskin bir artış yaşadı. ABD ve AB, ülkeye DTÖ'den katılım anlaşmasında özetlendiği gibi ticareti kısıtlama işkur kredi başvurusu

çağrısında bulundu. Bu, hem ABD hem de AB arasında belirli bir süre için kota kısıtlamalarına yol açtı.

Çin'deki çok lifli düzenleme sonrası kısıtlamalar, AB'de bazı tartışmaların sebebiydi. Çin yeni gereksinimleri öğrendiğinde, bu yeni kurallar yürürlüğe girmeden önce son tarihi geçme çabasıyla ihracatını katlanarak artırdı. Yıllık kotayı gölgede bırakan çok fazla ürün vardı ve bu da AB limanlarında sevkiyatların yapılmasına yol açtı. Sonunda bir diplomatik çözüme ulaşıldı.